Alas dos na ng madaling araw at gising pa din ako. Malamang hinihintay na ako ni misis na tumabi sa kanya, pero ako ay hindi pa handang humiga sa kama. Madami dami din ang bumabagabag sa kukote kong kasing laki ng mani. Iniisip ko ang pag aaral ko, binibisita ko ang banyo palagi para umihi, at syempre iniisip ko ang berdeng pera; hindi din naman iyan nawawaglit sa isipan ko.
Nalibang ako kamakailan lamang sa pagkuha ng mga litrato. Kakabili lang kasi namin ng kamerang haytek. Pakiramdam ko yan na lang ang ginagawa ko buong araw nung una namin itong makuha. Piktyur dito, piktyur dun! Panay hanap ng paksang pwedeng pagdiskitahan. higa dito, gulong dun! Hindi naman ako baliw, ginagawa ko lang iyon para makuha ang litratong gusto ko.
Nagkasakit din ako malamang dahil sa katangahan ko. Siguro hindi ko nahugasan ng mabuti ang mga kamay ko o nasobraan ako ng pag lamon ng mga pagkaing puno ng pampreserba kaya ako nagkaimpeksyon sa daanan ng ihi. Ano man yung nagawa kong mali, susubukan ko ng wag na wag na wag ulitin iyon. Bakit ika mo? Unang una, ihi ka ng ihi ng walang humpay. Pakiramdam mo naiihi ka palagi. at pag binibisita mo naman ang kubeta para maipalabas ang kailangang lumabas, anak ng pating, para ka lang umiyak pero sa ibang butas lumalabas ang luha. Ganun ka konte ang mga ihi ko. (naiintindihan ko na medyo nakakadiri kasi ihi ko ang pinaguusapan natin. pakiramdam ko kailangan ko lang maglabas ng sama ng loob dahil sa napagdaanan kong impyerno). Nasabi ko din ba na parang merong siling labuyo na pinapasok dun sa butas pagkatapos pumatak ng pinakahuling ihi? Masakit, mahapdi, at pakiramdam ko mamamatay na ako sa bawat pag tapos ng pag ihi ko. Hindi ko na mabilang kung ilang beses na nakipaghalikan ang pwet ko sa mukha ng inodoro sa isang araw. Sa kalagitnaan ng gabi, nagigising na lang ako sa napakalalim kong pagtulog para lang umihi. Ispelingin mo ang na bbwesit? A.K.O. i.y.o.n.! Payo ko lang sa inyo, iwas sa pag kain ng madaming tsokolate at mag hugas palagi ng kamay. Pero kung gusto niyong maramdaman ang mga pinagsasasabi ko para sa sarili niyong eksperimento, gawin niyo lahat ng ginawa ko, at kumain ka na din ng madaming lucky me pancit canton para mas epektib. Teks niyo na lang ako pag nasa ospital na kayo ha?
Nung isang araw pala, pang tatlumpo't tatlong buwan na ng pagmamahalan namin ni misis. biruin niyo napagtyagaan niya ako ng ganun katagal? Anong magagawa ko? Nabihag siya ng karisma ko e at ng kindat ko. *tawa dito.* Mahal na mahal ko iyon. Kahit ano gagawin ko para sa kanya at para sa ikabubuti ng relasyon namin. Tatawirin ko ang mga dagat, susungkitin ko ang mga bituwin, kakain ako ng apoy para sa kanya. ok, hindi ko kayang gawin yan. Hindi ako si superman o si batman at hindi din ako timang. Pero serioso ako sa sinabi kong gagawin ko ang lahat para sa kanya.
Nagdala ako ng tinapay, iba't ibang klase ng karne pang palaman, keso, at ketsap. Nagbaon din ako ng malamig na tubig pangpawi ng uhaw. Ang sarap ng panahon ng araw na iyon. Hindi masyadong mainit at hindi din masyadong malamig. Tamang tama lang para makapagpiknik sa labas. Matagal tagal na ding hindi namin iyon nagagawa at ang araw na iyon ang perpektong araw para dun.
Nagkita kami sa groto para makapagdasal at para makakuha na din ng mas madaming litrato. Pagdating niya, kumain muna kami bago nag ikot ikot. Nabusog ako at nabusog din daw siya. Pero napansin kong merong gumugulo sa isipan niya. Sinabi niya sa akin ang problema dinadama.
Ngayon, katabi ko ang mga nakatambak na papel na puno ng tanong at mga sagot. Para na din itong kodigo kung tutuusin. Merong isang daang tanong at napakadaming posibleng sagot na Kailangan maisapuso bago ko makapayanam ang isa sa mga nagtatrabaho para sa embahada ng estados unidos.
Totoo Ba ito? Serioso ba ako sa gagawin ko? Ang alam ko nakapagpasya na ako. Desidido na akong gawin ang lahat para matulungan ang mahal ko. Isa itong mahaba at mahirap na proseso, pero kakayanin ko para sa kanya at para sa amin. Pangalawang plano lang naman ito baka sakaling hindi mangyayari ang pangunahing plano.
Ang alam ko, masyadong mahaba ang binabasa niyo at malamang ay naguguluhan kayo. Ito ang nangyayari kapag matagal kang hindi nakapagsulat sa pahina mo.
RSS Feed